Cees Bolijn van JMC Print | Sign | Displays uit Bruinisse is voor een groot deel afhankelijk van de horeca. Hij kneep ‘m dus wel even toen de crisis uitbrak. Zijn uitvinding ‘de Inhaker’ bleek zijn reddingsboei.
Met zijn vader Christiaan (74) – nog altijd steun en toeverlaat – ging hij Cees Bolijn ‘Willie Wortelen’ toen de crisis zijn tol begon te eisen in de afname aan orders. Een systeem met vele inhaakpunten waar makkelijk communicatie-uitingen van karton, kunststof, textieldoek of acrylaat in te haken zijn, was de uitkomst van het geknutsel voornamelijk gedaan op de freesmachine. Al vaker had Bolijn opgemerkt dat de standaards en frames voor communicatie- en promotiemateriaal in de signsector te wensen overlaten. De keuze is: goedkoop doch kwetsbaar of robuust doch duur. “Wij hebben voor een pvc-frame gekozen met een draagkracht tot 150 kilo. Veel sterker dan karton, veel goedkoper dan een aluminiumoplossing. Een ondernemer zit ook niet op een reclamebord van honderd euro met een drie keer zo duur frame te wachten. Mijn vader bedacht vervolgens de naam: de Inhaker. Die behoeft verder geen uitleg, hè?”
Multifunctioneel
Voor de eerste afnemer werd er een spatscherm tussen gehangen. “Maar het is een systeem waar ondernemers ook na corona nog wat aan hebben.” Bolijn demonstreert ter plaatse de multifunctionaliteit van de Inhaker. In een handomdraai hangt hij samen met een collega een paneel met flatscreen-tv eraan. “Ideaal voor beursstands.” Een paar handelingen later draagt de Inhaker een desinfectiezuil. “Bedenk het en het kan eraan. Een rad-van-fortuin? Een tafelblad bovenop? Zelfs in de consumentensector zie ik kansen. Een cv-ketel? Een brievenbus? Het kan eraan. Met twee of meer Inhakers kun je complete wanden maken.”
De volledige bedrijfsreportage vindt u in Sign+ Magazine nr. 1-2021.